MASTERS
A photo exhibition by
Manit Sriwanichpoom
7 November – 13 December 2009
Held up at a red light one day while driving past religious icon shops around the Giant Swing in Bangkok, I noticed two life-sized statues of monks. One depicted Lhuang Por Toh Brahmarangsi (Holy Father Toh, King Mongkut’s guru, 1788-1872) of Rakhang Temple; the other portrayed Lhuang Pu Tuad (Holy Grandpa, circa 1582 – 1662) of Chang Hai Temple.
The sight made my skin crawl. They were like living flesh. As if these revered monks had risen from the dead to sit there by the road, to demonstrate their meditation prowess to passers-by.
The creepy feeling deepened when I saw the glass display-case behind them, filled with 30 cm-high replicas of yet more famous monks. These resin miniature humans had been made so life-like by their Thai craftsmen, they rivaled Madame Tussaud’s famous wax figures of celebrities.
Yet one more step by Thai Buddhist commerce in its manufacture of “sacred icons”, deftly copying and appropriating the Western celebrity cult for the Thai ecclesiastical world and its attendant amulet business.
No one knows when the worship of sacred icons of individual Buddhist masters began. In ancient days we worshipped Buddha statues as a symbol of our great teacher and his teachings. The Buddha statue represents a concept rather than an individual. Worship of masters emphasizes specific people and their reputed magical powers for worldly blessings, in direct contradiction to the Buddha’s message of self-reliance and to focus only on the teaching itself.
The more advanced the marketing and production techniques, the more intricate and fantastical their products, it seems to me, the further we travel from the Buddha. Our vision becomes blurry, nothing is clear, including when we look to these holy masters.
Manit Sriwanichpoom is one of Thailand’s leading photographers and its best known in the international art world. His works have been shown and collected by important museums and private collectors. In 2002, he was named one of the world’s 100 most interesting emerging photographers by Phaidon Press in their book BLINK. In 2007 he was awarded Japan’s Higashikawa Overseas Photographer Prize.www.rama9art.org/manit_s
เกจิ
นิทรรศการภาพถ่ายโดย
มานิต ศรีวานิชภูมิ
7 พฤศจิกายน – 13 ธันวาคม 2552
เกจิ (Masters) ผลงานภาพถ่ายขาว-ดำล่าสุดของ มานิต ศรีวานิชภูมิ ศิลปินมีชื่อผู้ใช้ภาพถ่ายวิจารณ์การเมืองและสังคมอย่างคงเส้นคงวา คราวนี้เขาหันกล้องเข้ามามองธุรกิจพุทธพาณิชย์ขนาดใหญ่ของไทย ภาพที่ได้คือ อาการ “เบลอร์” (Blur) ไม่คมชัด (Out of focus) ของเหล่าบรรดาเกจิอาจารย์ดังๆ ทั้งรุ่นเก่าและใหม่ ทั้งมรณภาพไปนับร้อยปีจนถึงที่ยังมีชีพ, ภาพเหล่านี้เขาถ่ายจากรูปปั้นหล่อเรซิน (Resin)แบบเดียวกับหุ่นขี้ผึ้ง ที่มีขนาดสูงเพียง 30 ซม. แต่ทำได้เหมือนองค์พระจริงๆอย่างน่าขนลุก ตั้งแต่ใบหน้า เส้นผม สีผิว รอยเหี่ยวย่น จนถึงจีวรนุ่งห่ม และสิ่งของเครื่องใช้ประจำตัว
ใช่หรือไม่? นี่คืออีกก้าวหนึ่งของการสร้าง “รูปเคารพศักดิ์สิทธิ์” ของพุทธพาณิชย์ไทยที่รู้จักหยิบยืมลัทธิตะวันตก “บูชาคนดัง” มาใช้กับวงการพระสงฆ์และพระเครื่องไทย
ยิ่งเทคนิคการตลาดปัจจุบันสร้างให้รูปลักษณ์รูปศักดิ์สิทธิ์ของเกจิดังวิจิตรพิสดารเท่าใด ยิ่งทำให้เราถอยห่างจากหลักพระธรรมคำสอนมากเท่านั้น ทำให้เรามองเห็นสิ่งต่างๆ “เบลอร์” ไม่ชัด รวมถึงยามเมื่อเราหันมองท่านเกจิผู้ทรงศีลเหล่านั้น
……………………………..
